همین الان که خدمتتون هستم خودم رو از وسط کلی شلوغی و مشغولیت‌های ذهنی کشیدم بیرون دست خودم رو گرفتم آوردم تو خونه و الان تو خونه پر از آرامش مون نشستم و حس میکنم کم کم داره اون شلوغی ها و مشغولیت‌های از ذهنم بیرون میرن و آرامش این خونه داره به منم منتقل میشه. خوشحالم که گوشه دنجی تو این شهر دارم که تو هر حالتی شده برام یه جای امن و پر از آرامش.
این روزها دارم تلاش میکنم تعداد پرونده های باز ذهنم رو کم کنم تنها راهش هم اینکه یه مدت رو خیلی فشرده کار کنم تا یه سری پرونده ها بسته بشن.
پ.ن این پست خیلی وقت پیش نوشته شده ولی شاید به دلیل همون شلوغی ها لحظه آخر فرصت و مجال ارسال و انتشار پیدا نکرده الان دلم خواست منتشرش کنم.
